15 02 2020 420315 شناسه:
image
به مناسبت ولادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها؛

عظمت حضرت زهرا(سلام الله علیها) در بیان آیت الله العظمی جوادی آملی

پایگاه اطلاع رسانی اسراء: به مناسبت 20 جمادی الثانی ولادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، فرازهایی از فرمایشات حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در خصوص عظمت مقام صدیقه کبری(س) را از نظر می گذرانیم.

پایگاه اطلاع رسانی اسراء: به مناسبت 20 جمادی الثانی ولادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، فرازهایی از فرمایشات حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در خصوص عظمت مقام صدیقه کبری(س) را از نظر می گذرانیم:

آیت الله العظمی جوادی آملی در خصوص عظمت علمی حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها ابراز داشتند: مرحوم کليني(رضوان الله تعالي عليه) نقل مي‌کند وجود مبارک حضرت امير بار دوم که برگشت تا لشکر را برای صفین آماده کند يک خطبه‌اي دارد. اين خطبه در نهج البلاغه هست. مرحوم کليني(رضوان الله تعالي عليه) مي‌گويد اگر جن و انس جمع بشوند و در بين اينها پيغمبر نباشد، هرگز نمي‌توانند اين جور خطبه بخوانند! مي‌دانيد کليني اهل غلو و اينها هم نيست بعد می گوید «بأبي و أمي» يعني پدرم و مادرم فداي او، درباره حضرت امير مي‌گويد؛ بعد دليلش را هم ذکر مي‌کند. مي‌گويد به اينکه اين شبهه ماديين را که از ديرزمان چندين قرن مانده بود چه کسي مي‌تواند پاسخ بدهد؟ آنها که مي‌گويند معاذالله خدايي نيست و قيامتي نيست، يک شبهه‌اي دارند در ازليت ماده. مي‌گويند شما که مي‌گوييد خدا هست، خدا عالم را يا «من شيء» خلق کرد يا «من لا شيء». از اين دو چيز که بيرون نيست؛ يا از چيزي خلق کرد «من شيء»، يا «من لا شيء». اگر خدا عالم را «من شيء» خلق کرد پس قبلاً يک ذراتي بودند و خدا نداشتند و خدا از اينها عالم را ساخت. پس مي‌شود يک موجودي بي‌خدا باشد! اگر بگوييد عالم را «من لا شيء» خلق کرد، «لا شيء» که عدم است از عدم چيزي ساخته نمي‌شود. رفع نقيضين هم مثل جمع نقيضين محال است. خدا عالم را از چه خلق کرد؟ اين شبهه ازليت عالم که از چندين قرن چند هزار سال بود در همه آکادمي‌ها. گفت اين را علي بن ابيطالب پاسخ داد و آن جمله را هم مي‌گويد. اصرار ما اين است که اين جمله‌اي که مرحوم کليني(رضوان الله تعالي عليه) از خطبه حضرت امير مي‌گويد اين خطبه پاسخ آن شبهه هست، عين اين جمله را وجود مبارک فاطمه(سلام الله عليها) در خطبه فدکيه 25 سال قبل از خطبه علي بن ابيطالب اين را فرمود. حالا ببينيد زهرا کيست!؟ چون آن وقتي که حضرت وارد مسجد شد و خطبه فدکيه را ايراد کرد، تا جنگ صفين، 25 سال فاصله شد.

معظم له اذعان داشتند: وجود مبارک فاطمه(سلام الله عليها) در همين اول خطبه فدکيه دارد: «الحمد لله الذي خلق الاشياء لا من شيء»، اين يعني چه؟ يعني شما که داريد اشکال می‌کنيد بايد بفهميد نقيض «من شيء»، «من لا شيء» نيست، چون هر دو مي‌شود وجودي. نقيض «من شيء»، «لا من شيء» است، نه «من لا شيء». اين را يک زهرا(س) مي‌خواهد بفهمد. شما همين شبهه را با خيلي‌ها در ميان بگذاريد ببينيد که مي‌مانند، چون خيلي از علما ماندند. فرمود: «خلق الاشياء لا من شيء»، نه «من لا شيء». اگر «من شيء» بود بله اشکال وارد بود معلوم مي‌شود که قبلاً ذراتي بود و خدا اين ذرات را جمع کرد و اين عالم را ساخت. اگر «من لا شيء» بود باز اشکال وارد بود، براي اينکه عدم چيزي نيست که آدم عدم را جمع و جور بکند و آسمان را بسازد، ولي نقيض «من شيء»، «من لا شيء» نيست، چون هر دو موجبه است. «نقيض کلّ رفع أو مرفوع»؛ نقيض هر شيئي سلب آن است. نقيض «من شيء»، «لا من شيء» است، نه «من لا شيء». اين در خطبه نوراني حضرت زهراست. 25 سال قبل از اينکه حضرت امير آن خطبه را بخواند، فاطمه(سلام الله عليها) خوانده است.

آیت الله العظمی جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود در عظمت آن بانوی مطهره اظهار داشتند: وجود مبارک حضرت امير(سلام الله عليه) اين تعبير را دارد که امت اجماع کرده است بر هضم حق مسلّم صديقه کبريٰ(سلام الله عليها). اين چه عظمتي است که براي برداشتن يک بانويي، امت بايد اجماع کند تا او را انزواي سياسي بدهند!

ایشان ادامه دادند: وجود مبارک حضرت امیر(ع) در دفن صدیقه کبریٰ این فرمایشات را فرمود. فرمود برای هضم حقٰ صدیقه کبری(س) یک نفر و دو نفر و امثال ذلک این توان را نداشتند، این یک کاری بود که همه قیام کردند و دست به هم دادند. از اينکه امتي بايد قيام کند تا حق آن حضرت را بگيرد، اين هم عظمت و قدرت سياسي، هم عظمت و قدرت معنوي‌ حضرت را در آن عصر مي‌رساند.

معظم له با اشاره به روایتی از حضرت امیر علیه السلام تصریح داشتند: در جریان اجبار حضرت به بیعت، حضرت علی(ع) به سلمان فرمودند: سلمان! برو دختر پیغمبر را بگیر تا نفرین نکند! من می‌بینم دو طرف مدینه دارد می‌لرزد! اینجا سخن از ستون مسجد و لرزش ستون نبود. مثل این لیوانی که اگر کج می‌شود آب درونش می ریزد، فرمود من می‌بینم دو طرف مدینه دارد می‌لرزد. «فَإِنِّی أَرَی جَنْبَتَی الْمَدِینَةِ تُكْفَئَان‏».


دیدگاه شما درباره این مطلب
افزودن نظرات