به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع‌رسانی اسراء؛ جمعی از علما، طلاب ، روحانیون و ائمه جمعه و جماعات شهرستان آمل با حضور در بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء، ضمن اقامه نماز مغرب و عشاء به امامت آیت الله العظمی جوادی آملی، با ایشان دیدار کردند.

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در سخنانی، ضمن تبریك اعیاد شعبانیه، همگان را بر  توجه لازم به ادعیه ماه پربركت شعبان دعوت کردند.

معظم له سپس به مسئولیت مهم طلاب حوزوی اشاره كرده و بیان داشتند : همه شما و همه ما باید شاكر باشیم كه در كنار سفره علم الهی نشسته‌ایم، بهترین راه برای تقرّب به خدا علم دینی است، علمی كه فرّاشان این علم فرشتگان الهی‌اند. همه محدّثان این روایت شریف را نقل كرده اند كه جناح و بال فرشته‌ها را خدا در سوره فاطر مشخص كرد، فرمود فرشتگان دارای بال‌های متعدّد كه هر كدام مسئولیتی دارد، هستند که بخشی از آنها مسئولیتشان فرّاشی حوزه‌های علمیه است.

ایشان ادامه دادند: اگر فرشته‌ها این مسئولیت را دارند كه پَرها را پهن كنند معلوم می‌شود كه چندتا برنامه در این پر پهن كردن هست، اولاً آموختن تواضع؛ كه عالمان، متواضع باشند، این اوّلین وظیفه است، چه اینكه به ذات مقدس رسول گرامی(ص) دستور داده شد ﴿وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِینَ﴾ تو كه قدرت پرواز داری حتی تا به معراج، از جامعه پر نكش ، این پر را پهن كن ،مؤمنان را زیر بال و پرت پرورش بده، آئین پرواز یاد بده تا آنها هم پر بكشند این خاصیت دستور رسالت است. از همان دوران طلبگی به ما گفتند پر پیدا كردن، پرواز كردن، عده‌ای را زیر بال و پر خود گرفتن، این رسالت اصلی حوزه‌هاست و آن‌كه نتواند پر در بیاورد جای دیگران را تنگ كرده است؛ آن معمّمی كه بعد از پر در آوردن ، نفهمد كه باید پرواز كند جای دیگران را تنگ كرده است، آن عالمی كه نداند قدرت پرواز دارد و به دیگران پرواز كردن را نیاموزد، جای دیگران را تنگ كرده است، روحانی یعنی این! یعنی بال و پر در آوردن، پرواز كردن، دیگران را زیر بال و پر گرفتن، آنها را پراندن تا به عرش الهی.

معظم‌له با اشاره به روایت نورانی از امام صادق(علیه السلام) اظهار داشتند: وقتی یكی از مؤمنان رسمی عصر امام صادق(سلام الله علیه) به حضور حضرت شرفیاب شد، عرض كرد به من مسئولیت اداره اهواز را دادند من چه كنم؟ حضرت بعد دستورات فراوانی که کردند، فرمودند: بدان ذات اقدس الهی فرموده است «المؤمن منّی و أنا منه» فرمود مؤمن از من است من از او هستم، این كجا و سلمان منّا كجا! پس این راه باز است، اگر طلبه‌ای خوش‌استعداد است باید بداند مسئول است او حیف است كه در شهرستان بماند، استاد یك حوزه كوچك باشد، اگر یك استعداد راقی در خود پیدا كردی حتماً باید به حوزه‌ها پر بكشی بشوی استاد مسلّم حوزه و اگر آن استعداد را در خود نمی‌بینی برابر همان استعداد نه بیشتر، در جامعه خود مردم را هدایت كنی.

ایشان بیان داشتند: كسی خیال نكند اگر در یك حوزه‌ای یك شهرتی دارد نامی دارد این پیشرفته است، این از كلمات بلند نورانی حضرت امیر است «ان الغنی و الفقر عبد العرض علی الله»  اگر كسی استعداد راقی دارد، حیف است در شهرستان بماند و اگر هم حوزه آمد حیف است كه دو بار یا سه بار یك كتاب را تدریس كند، ما اگر بتوانیم یك استعدادی كه خدا به ما داد آن را بشناسیم و برابر آن استعداد عمل كنیم موفقیم.

ایشان بیان داشتند:  علما باید این را توجه كنند میدان انقلاب اینها هستند «هم مستثار العلم» پس رهبران الهی آمدند «یثیروا لهم دفائن العقول» میدان انقلاب هم علی و اولاد علی است، راه‌های انقلابی هم مشخص است علومشان هم مشخص است فرمود بین خود و خدای خود هیچ حجابی در كار نیست این مناجات شعبانیه را گذاشتند برای همین، پس همه چیز را به ما گفتند، راه را گفتند، میدان را گفتند، پایان را گفتند، وظیفه را گفتند، زاد و راحله راه را گفتند، در همین دعای نورانی صلوات عندالزوال كه از امام سجاد(سلام الله علیه) رسیده است حضرت به ما فرمود كه از ذات اقدس الهی بخواهید «واجعله لی طریقا مهیعا» میدان باز را می‌گویند مهیعه، میدانی صاف که دیدش هم وسیع است. پس صراط مستقیم بودن، سبیل الله بودن همه‌اش درست است اما طریق مهیعه چیز دیگر است این برای ماه شعبان است كه محفوف به رحمت است.