به گزارش خبرنگار پايگاه اطلاع‌رساني اسراء: حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي در جلسه درس اخلاق هفتگي خود كه در نمازخانه بنياد بين‌المللي علوم وحياني اسراء برگزار شد ضمن عرض تسليت به مناسبت ايام ماه صفر با اشاره به سخنان نوراني امام سجاد(عليه السلام) به دعاي آن حضرت در مورد خودكفايي جامعه اشاره كرده و بیان داشتند:

ماه پُربرکت صفر به رهبري وجود مبارک امام سجاد(سلام الله عليه) اداره شده است. وجود مبارک امام سجاد ضمن اينکه ما را به دعا آشنا مي‌کند ما را به حقيقت دعا و اينکه چه بخوانيم و چه بخواهيم هم آشنا مي‌کند و دعا را در سه منطقه ملي و منطقه‌اي و بين المللي گسترش داده تا محصول نهضت سالار شهيدان را جهاني کند. دعاهاي آن حضرت تنها در اين نيست که خدايا مشکلات مرا حل کن، بيمار مرا شفا بده، يا آمرزش گناهان نصيب ما بکن! بخش مهم دعاهاي آن حضرت درباره جهان‌بيني و جهان‌شناسي و انسان‌بيني و انسان‌شناسي است. به خداي سبحان عرض مي‌کند پروردگارا! «تَوِّجْنِي بِالْكِفَايَةِ»؛ خدايا! آن توفيق را بده که جامعه ما خودکفا باشد، به بيگانه نيازمند نباشد، نياز به بيگانه ذلّت است. اين تاج خودکفايي را بر بالاي سر نظام ما مستقر بفرما! اين دعاي امام سجاد است.

ايشان در ادامه بيان داشتند: خودکفايي يک مملکت به مديريت فهميده و مدبّريت عاقلانه و خردمندانه وابسته است در جمله بعد عرض مي‌کند «وَ سُمْنِي حُسْنَ الْوِلَايَةِ» خدايا! اين توفيق را به من بده، هم من کاري داشته باشم هم مدير لايقي باشم؛ نه بيراهه بروم نه راه کسي را ببندم بفهمم اين مملکت چه دارد، يک؛ چگونه بايد مصرف کند، دو؛ مردمش را بي‌نياز کنم، سه؛ اين مي‌شود تدبير عاقلانه. اين مي‌شود ولايت خردمندانه.

معظم‌له در ادامه به تبيين مسئله مديريت جامعه پرداخته و با اشاره به بيانات نوراني آن حضرت اظهار داشتند: اگر کسي حوزوي و دانشگاهي است اين طور است و اگر کسي ميزي دارد و کاري دارد و تدبيري دارد چه نظامي چه انتظامي چه لشکري و چه کشوري دعاي امام سجاد اين است که هر کسي بالاخره ولايت دارد نسبت به زير مجموعه‌اش و لذا نباید  زيرمجموعه خودش را هدر دهد؛ اگر مال است هدر ندهد، اگر علم است هدر ندهد. وجود مبارک امام سجاد از خدا طلب مي‌کند،  که من وليّ خوبي باشم واليّ خوبي باشم مولاي خوبي باشم مدير خوبي باشم مدبّر خوبي باشم «وَ هَبْ لِي صِدْقَ الْهِدَايَةِ» هم حرف رهبران الهي را من خوب گوش بدهم هم عده‌اي حرف مرا گوش بدهند.

حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي در ادامه سخنانشان به مسئله انفاق و بذل مال اشاره كرده و بيان داشتند: در بخش‌هاي ديگر به ما فرمود به خدا عرض کنيد خدايا! آن توفيق را بده که اگر يک وقتي وضع مالي من خوب شد من خدايي ناکرده خودم را گَم نکم. فرمود در بسياري از موارد که مال از بين مي‌رود ولي آبروي مرا نبر! ولي من دستم بالا باشد اين که عيب ندارد، من سفره‌ام پهن باشد عده‌اي زيادي کنار سفره، اين که ننگ نيست اين که عيب نيست. من مال داشته باشم و ذخيره کنم اين مال مي‌شود مال نسوز. در سوره مبارکه «توبه» فرمود به اينکه اينها که مال‌ها را ذخيره کردند نه توليد مي‌کنند نه نيازِ نيازمندي را برطرف مي‌کنند همين‌ها را داغ مي‌کنند اين شخص مي‌بيند اسکناس همان اسکناس است اين سکه همان سکه است که خودش از راه حرام جمع کرده است يا حق الهي را نداده! اين را داغ مي‌کنند.

ايشان در ادامه با اشاره به آيات قرآن كريم به اهميت مسئله امر به معروف و نهي از منكر و جلوگيري از هتك حرمت و ريختن آبروي مؤمن پرداخته و بيان داشتند:

در سوره مبارکه «حشر» فرمود مردان متمدّن و بافرهنگي که بهشتي‌گونه زندگي مي‌کنند، در دنيا دعايشان اين است كه خدايا بدِ کسي را در دل ما قرار نده! ما کينه کسي را نداشته باشيم! بد کسي را هم نخواهيم! اگر خوب است که دعايش کنيم اگر بد است دعا کنيم که خوب بشود! کينه کسي را! اين دل براي کارهاي ديگر خلق شده است جا براي کینه نيست. جهنم را هم که خدا نصيب کسي نکند! خداوند می فرماید جهنمي‌ها هر کدام ديگري را فحش مي‌گويند. شما ببينيد قلم دست گرفته رسانه شده، مجله‌نويس شده، روزنامه‌نويس شده، اين او را نفي مي‌کند، آن اين را نفي مي‌کند اين براي او دروغ جعل مي‌کند آن براي اين دروغ جعل مي‌کند اين يک زندگي بي‌فرهنگ جهنم‌گونه است. مگر در جهنم غير از اين است؟ شما هيچ اطميناني از اين رسانه‌ها پيدا نمي‌کنيد! آبروي ديگران را بردن هنر نيست. اگر کسي مشکلي دارد که دارد چون جامعه ما جامعه عدل محض نيست، بر ما واجب است امر به معروف و نهي از منکر کنيم دوستانه جلوي او به او بگوييم اين نقص است اين را نکن! اما آنکه واجب است بر ما به نام امر به معروف و نهي از منکر نمي‌کنيم، اينکه بر ما حرام است به عنوان غيبت و آبروريزي داريم مي‌کنيم، اين مي‌شود جامعه جهنمي.

معظم‌له در پايان سخنانشان بر حفظ امنيت و ثبات جامعه تأكيد داشته و اظهار داشتند: ما مي‌توانيم خيلي خوب زندگي کنيم و عاقلانه زندگي کنيم هر کسي هر کاري دارد مشکلاتي که در مملکت هست با امر به معروف و نهي از منکر حل کنيم بعد آرام هستيم بر فرض گوش ندادند قبول و نکول به عهده اوست. اما کشور را ناآرام کردن امنيت را بردن، آبرو را بردن بي‌تحقيق حرف زدند اين کار صحيحي نيست اگر کسي اشتباه کرد چه اينکه مي‌کند، امر به معروف را براي همين گذاشتند.