پایگاه اطلاع رسانی اسراء: متاسفانه کشور ما نیز مانند بسیاری از دیگر کشورهای جهان، درگیر مبارزه با ویروس کرونا شده است و تعدادی از هموطنانمان به این بیماری مبتلا گردیده اند، در این بین کادر درمانی به ویژه پزشکان و پرستاران در خط مقدم مبارزه با این بیماری قرار دارند. آیت الله العظمی جوادی آملی در فرازهایی از کتاب مفاتیح الحیات به بیان اجر و پاداش کسانی که از بیماران نگهداری و مراقبت می کنند پرداخته است، که در ادامه توجه شما را به آن جلب می کنیم.

شخصی به نام مرازم بن حكیم می‌گوید: با محمد بن مصادف در سفر حج بودم كه در مدینه بیمار شدم. وی مرا تنها رها می‌كرد و به مسجد می‌رفت. من نزد پدر او از فرزندش گله كردم. او هم ماجرا را با امام صادق (ع) در میان گذاشت. آن حضرت به محمد بن مصادف پیغام داد كه اگر در خانه می‌ماندی و از بیمار پرستاری می‌كردی ثوابش از عبادت در مسجد بیشتر بود.[1]

پاداش پرستاری از بیمار

رسول گرامی اسلام در خصوص پاداش پرستاری از بیمار فرمود: هركس یك شبانه‌روز از بیماری مراقبت كند خدا او را با ابراهیم خلیل(ع) برانگیزد، آن‌گاه از صراط همچون برق جهنده تابان بگذرد.[2]

پاداش تأمین نیاز بیمار

رسول خدا(ص) فرمود: ... هركس برای برآوردن نیاز بیمار بكوشد و آن را برآورد، همانند روزی كه از مادرش زاده شده از گناهان خود خارج شود. مردی از انصار پرسید: ای رسول خدا! اگرچه بیمار از خانواده‌اش باشد؟ رسول خدا(ص) فرمود: از دارندگان بزرگ‌ترین پاداش كسی است كه در برآوردن نیاز [بیمار] خانواده خود بكوشد... .[3]

همچنین رسول خدا (ص) می‌فرماید: كسی كه در جهت تأمین نیاز بیماری بكوشد، برآورده شود یا نشود، از گناهانش، به سان روزی كه از مادر متولد شده بیرون آید.[4]

پاورقی:

[1] . مُرَازِمِ بْنِ حَكِيمٍ، قَالَ: زَامَلْتُ مُحَمَّدَ بْنَ مُصَادِفٍ، فَلَمَّا دَخَلْنَا الْمَدِينَةَ اعْتَلَلْتُ فَكَانَ يَمْضِى إِلَي الْمَسْجِدِ وَ يَدَعُنِى وَحْدِى فَشَكَوْتُ ذَلِكَ إِلَي مُصَادِفٍ، فَأَخْبَرَ بِهِ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع)، فَأَرْسَلَ إِلَيْهِ: قُعُودُكَ عِنْدَهُ أَفْضَلُ مِنْ صَلاتِكَ فِى الْمَسْجِد (الكافى، ج4، ص545).

[2] . ... وَ مَنْ قَامَ عَلَي مَرِيضٍ يَوْماً وَ لَيْلَةً بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ (ع) فَجَازَ عَلَي الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ اللاّمِعِ (ثواب الاعمال، ص289).

[3] . ... وَ مَنْ سَعَي لِمَرِيضٍ فِى حَاجَتِهِ فَقَضَاهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْم وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنْصَارِ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! وَ إِنْ كَانَ الْمَرِيضُ مِنْ أَهْلِهِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): مِنْ أَعْظَمِ النَّاسِ أَجْراً مَنْ سَعَي فِى حَاجَةِ أَهْلِهِ وَ مَنْ ضَيَّعَ أَهْلَهُ وَ قَطَعَ رَحِمَهُ حَرَمَهُ اللَّهُ تَعَالَي حُسْنَ الْجَزَاءِ يَوْمَ يَجْزِى الْمُحْسِنِينَ وَ ضَيَّعَهُ... (ثواب الاعمال، ص289).

[4] . وَ مَنْ سَعَي لِمَرِيضٍ فِى حَاجَةٍ قَضَاهَا أَوْ لَمْ يَقْضِهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّه (الفقيه، ج4، ص16).

منبع: کتاب مفاتیح الحیات؛ تالیف آیت الله العظمی جوادی آملی.