پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آیت الله العظمی جوادی آملی با اشاره به فرازهایی از صحیفه سجادیه در خصوص وداع با ماه مبارک رمضان، بیان داشتند: امام سجاد (سلام‏ الله‌علیه) آخر ماه مبارك رمضان كه می‏ شد، با سوز و گداز این دعا را می‏ خواند و می‏ فرمود: ماه رمضان در بین ما اقامت داشت و جای حمد و ثنا بود؛ زیرا به همراه خود رحمت آورد و رفیق بسیار خوبی برای ما بود. ما در صحبت و همراهی با او به فضایل و نعمتهای زیادی رسیدیم. دوستی بود كه به همراهش رحمت و مغفرت و بركت آورد.

ایشان ادامه دادند: حضرت در ادامه دعا فرمود: «ثمّ قدْ فارقنا عند تمام وقْته وانقطاع مدّته ووفاء عهده [عدوه] و نحن مُودّعوه». این ماه بعد از آنكه پایانش فرا رسید، از ما مفارقت و هجرت كرد و ما را تنها گذاشت و ما هم اكنون با ماه خدا وداع می‏ كنیم. «وداعَ مَن عزّ فراقه علینا»؛ وداع با دوست عزیزی كه مفارقتش برای ما توان فرساست؛ آن كس كه اهل معنا بود خیرش در این ماه بیشتر شد و آن كس كه گرفتار گناه بود از گناهش كاسته شد. ما كسی را وداع می‏ كنیم كه رفتنش برای ما بسیار گران و سخت است و ما را غمگین می‏ كند.

معظم له خاطرنشان کردند: امام سجاد (علیه ‏السلام) در این دعای خود فرمود: این ماه ماهی است که «وأوحشنا انْصرافه عنّا» وقتی از ما فاصله گرفت، ما را به وحشت انداخت. ما دوست مهربان و پر بركتی را از دست می‏ دهیم، لذا به وحشت می‏ افتیم. از این رو بود كه آخر ماه مبارك رمضان كه می شد، اولیای خدا احساس غربت می‏ كردند. «ولزمنا له الذِمام المحْفوظ والحُرمة المرْعیة والحق المقضى». ما باید حقی كه او بر عهدهٴ ما دارد رعایت كرده حرمتی كه در پیش ما دارد ارج بنهیم. باید به تعهدی كه بین ما و اوست وفا كنیم.

آیت الله العظمی جوادی آملی در ادامه اظهار داشتند: امام سجاد (علیه‏ السلام) در دعای خود چندین بار به این ماه سلام می‏ كند؛ «السّلام علیك یا أكْرم مصحوبٍ من الأوقات ویا خیر شهرٍ فى الأیام والسّاعات» ، ماه رمضان اگر زمانی گذرا بود و باطن و سرّ و حقیقت و روح نداشت، ولی الله به او سلام نمی‏ كرد. این گفته‏ های معرفتی ـ معاذ الله ـ نظیر اشعار خیالی شعرا نیست كه بر خطابه‏ های خیالی حمل شود كه مثلا ً به كوه و یا آثار مخروبه خطاب می‏ كنند. بیان حضرت این است كه ما خیلی دوست و رفیق، داشته و داریم؛ اما هیچ دوستی به عظمت این ماه نبوده. ماهی كه نه هیچ روزی مثل روزهای آن و نه شبی چون شبهای آن بود.

ایشان ادامه دادند: این كه در آخر ماه مبارك رمضان عید فطر می‏ گیرند، چون جایزه‏ های یك ماه را به ما می‏ دهند، كه در حقیقت محصول ماه مبارك رمضان است. ضیافة الله، لقاء الله را به دنبال دارد. پس عظمت از آنِ ماه شوال نیست؛ بلكه عظمت از آنِ ماه مبارك رمضان است كه نتیجهٴ یك ماهه را در روز عید می‏ دهند.

روز عید است و من مانده در این تدبیرم ٭٭٭٭ كه دهم حاصل سی‏ روزه و ساغر گیرم

وداع برای كسی است، كه با ماه مبارك رمضان مأنوس بوده و این ماهْ دوست او باشد وگرنه آن كس كه با این ماه نبوده، وداعی ندارد. انسان از دوستش و یا كسی كه مدّتی با او مأنوس بوده خداحافظی می‏ كند. كسی كه اصلا ً نمی‏ داند چه وقت ماه مبارك رمضان آمد و چه وقت سپری شد، چرا آمد و چرا سپری شد وداعی ندارد.