به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: به مناسبت دهه آخر ماه صفر، گزیده ای از فرمایشات حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی از سلسله سخنرانی های معظم له در دهه آخر ماه صفر 1435 هـ. با عنوان «دانش هدایتگر» را از نظر می گذرانیم.

آیت الله العظمی جوادی آملی در دومین جلسه از این سلسله جلسات با تبیین مشروط بودن ارزشمندی علم به عمل صالح از منظر قرآن کریم بیان داشتند: قرآن كريم همان‌طوري كه تعليم كتاب و حكمت را با تزكيه يادآور شد, در شرح داستان‌هاي انبيا يا شرح تبيين نظام تكوين و خلقت همواره علم را به يكي از اين سه وضع ياد مي‌كند؛ يا با سابقه عمل صالح يا با لاحقه عمل صالح يا با صحابت عمل صالح، و هرگز از علم به تنهايي اِجلال و تكريمي به عمل نمي‌آورد, اگر در آيه ﴿قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ﴾ سخن از برتري عالِم نسبت به غير عالِم و عدم تساوي اين دو صنف به عمل آمد، مسبوق به ﴿أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ﴾[1] است و اگر در موارد ديگري باز سخن از علم آمده مخصوصاً علم كشاورزي و علوم تجربي ديگر, در كنارش ﴿إِنَّمَا يَخْشَي اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ﴾[2] آمده است؛ خشيت آن هراس دروني است كه انسان خود را نيازمند مي‌بيند و به مبدأ غنيّ قوي تكيه مي‌كند و هراسناك است که مبادا لطف آن مبدأ غني و قوي از او جدا شود و او محروم از فيض و فوز ذات اقدس اله باشد.

ایشان ادامه دادند: شرح حديث نوراني امام مجتبی(صلوات الله عليه) كه مرحوم كلينی نقل كرد: «كُونُوا أَوْعِيَةَ الْعِلْمِ وَ مَصَابِيحَ الْهُدَى»؛ يعني چراغ‌ساز باشيد، «مشكاة»‌ساز باشيد، «زجاجه»‌ساز باشيد، «زيتونه»‌ساز باشيد، فتيله اين چراغ را خود بسازيد و اين فتيله را بالا بياوريد تا اين چراغ به همگان نور دهد. آیه ﴿وَ جَعَلْنَا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ﴾[3] نیز از همين قبيل است، اگر در نماز و تعقبيات نماز به ما گفتند بگوييد: خدايا به ما علم نافع بده! از همين سنخ است, به ما دستور دادند از علم غير نافع محفوظ بمانيم؛ گفتند يا بگوييد: «اللهمّ ارزقنا علماً نافعا» يا «أسئلك العلم النافع» يا بگوييد: «أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ»؛[4] خدايا ما را از علمي كه نافع نيست نجات بده! آن علمي كه درصدد روشن ساختن جامعه نباشد آن علم, علم نافع نيست.