خانمي هستم 53 ساله، حدود 35 سال پيش به عنوان دانشجو، براي دورهٴ يادگيري، وارد بيمارستان شدم، خانم پرستاري به من آمپولي دادند و به جاي اينکه بگويند اين آمپول را بريز داخل سرم، گفتند بزن به سرم، من هم آمپول را به مخزن سرم تزريق کردم. بيمار ـ که دختر بچه­اي بود ـ متأسفانه درگذشت و من پس از چند روز، از درگذشتن او باخبر شدم. اين در حالي بود که در سن قانوني نبودم و از احکام شرعي هم چيزي نمي­دانستم. گمان مي‌کردم مسئوليتي متوجه من نيست. اکنون اين پرسش براي من مطرح است:

1. آيا در فرض مسأله، ديه­اي بر ذمّهٴ من است؟

2. با فرض ثبوت ديه، اينجانب تمکّن مالي براي پرداخت آن ندارم و تنها دارائي من يک مسکن  شصت متري است آيا بايد آن را بفروشم؟

3. با فرض ثبوت ديه بر عهدهٴ من، آيا بايد پدر و مادرش را پيدا کنم و به آنان بپردازم؟

4. آيا کفاره قتل غير عمد نيز، در اين­جا مطرح است و حکم آن چيست؟

1. سن شما در هنگام تزريق، سن تکليف بوده است؛

2. اگر عمداً در تزريق کوتاهي نکرديد و مرگ آن کودک به تزريق شما بود، ضامن ديه ـ که نصف ديه پسر هست ـ خواهيد بود؛

3. اگر ثابت نشد که تزريق شما سبب مرگ آن دختر بچه شد، ضامن ديه نيستيد؛

4. بر فرض ثبوت ديه، بر شما لازم است پدر و مادر آن کودک را شناسايي نماييد تا اگر رضايت ندادند ديه را به آنان بپردازيد؛

5. اگر نتوانستيد پدر و مادر يا طبقه بعدي از وارثان را بشناسيد، بايد به عنوان مجهول‌المالک به فقيه جامع شرائط پرداخت شود و در صورت عدم تمکّن، با استغفار بخشوده خواهيد شد؛

6. کفاره­اي­ که مي­توانيد انجام دهيد، [اين است­ که] شصت مسکين را تدريجاً يک بار غذا دهيد. 24/2/1393