پایگاه اطلاع رسانی اسراء: به مناسبت فرا رسیدن ایام دهه پایانی ماه شعبان المعظم، فرازهایی از فرمایشات حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در خصوص لزوم محاسبه نفس و آماده شدن هر چه بیشتر برای ضیافت الهی در ماه مبارک رمضان را از نظر می گذرانیم.

آیت الله العظمی جوادی آملی اظهار داشتند: ماه پُر بركت شعبان كه در مراحل نهایی آن هستیم، به حسب روایات و ادعیه، آخر سال است. سرّش این است كه سالك سالی دارد، اینكه به ما گفتند: «حَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا» برای همین است اهل حساب باشید! «وَ زِنُوهَا قَبْلَ أَنْ تُوزَنُوا».[1] این از بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) است، فرمود قبل از اینكه شما را وزن كنند شما خودتان را وزن كنید! اینكه می ‌بینید به ما گفتند وزن كنید، بالأخره هر تاجری، آخر سال سود و زیانش را مشخص می ‌كند، این تجارت ﴿لَنْ تَبُورَ﴾،[2] ﴿فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ﴾،[3] ﴿هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلی تِجارَةٍ تُنْجیكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلیمٍ﴾[4] همه اینها نشان می‌ دهد كه بیان نورانی امام هادی (سلام الله علیه) كه فرمود: «الدُّنْیا سُوقٌ رَبِحَ فِیهَا قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُون‏»[5] همین است، پس ما مشغول تجارت هستیم، سرمایه‌ ای به نام عمر می ‌دهیم و چیزی باید دریافت كنیم. اول سال، اول ماه مبارك رمضان است و آخر سال، ماه شعبان است؛ لذا می ‌بینید اینها كه اهل سیر و سلوك‌ هستند، در ماه شعبان خیلی در «هول و وله» هستند كه یك سال گذشت، ما چه كار كنیم. «اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضی‏ مِنْ شَعْبانَ»،[6] این در ادعیه ماه‌های دیگر نیست كه خدایا‌! اگر ما را در ماه ربیع نیامرزیدی تا آخر ماه بیامرز، در ماه جمادی هم این طور نیست، امّا در ماه شعبان این طور است: «اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضی‏ مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِی مِنْهُ»؛ خدایا! اگر تاكنون ما را نیامرزیدی، از این به بعد ما را مشمول رحمت خودت قرار بده! چون آخر سال است.

ایشان خاطرنشان کردند: ماه پُر بركت شعبان ـ خصوصاً ـ چنین چیزی دارد و آخر سال را وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) طبق این روایات و ادعیه به نام خود ثبت كرد. گوشه ‌ای از مكان، از نظر جغرافیا به نام مبارك حضرت شد كه ﴿لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ ٭ وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ﴾[7] و گوشه ‌ای از زمان هم به نام مبارك آن حضرت ثبت شد؛ یعنی به نام شهر شعبان که این گوشهٴ از زمان همه را پوشش می‌ دهد، چون آخر هست و همه ماه ‌ها به سمت آخر می باشند، چون مكّه اُمّ‌ القریٰ است، همه قُرا به سمت مكه‌ هستند و اگر ﴿لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ﴾؛ یعنی كلّ‌ القری، اگر «هَذَا شَهْرُ نَبِیك‏» است، یعنی جمیع «شهور» برای اوست، برای اینكه آن آخر را به نام خود ثبت داده است. این زمان و آن زمین را خدای سبحان به نام او قرار داد؛ یعنی او كه متزمّن است این زمان را گرفت، او كه متمكّن است این مكان را گرفت.

پاورقی:

[1]. غرر الحكم و درر الكلم، ص352.

[2]. سوره فاطر، آیه29.

[3]. سوره بقره، آیه16.

[4]. سوره صف، آیه10.

[5]. تحف العقول، ص483.

[6]. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج‏1، ص42.

[7]. سوره بلد، آیات1 و 2.

منبع : سخنرانی در جمع طلاب مازندرانی (1394/03/18)