بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم و اياه نستعين

حمد ازلي خداي را سزا و تحیّت ابدی پیامبران بویژه حضرت ختمی نبوّت را روا و درود بیکران اهل‌بیت عصمت مخصوصاً حضرت ختمی امامت را بجاست. باین ذوات قدسی توّلی و از معاندان آنان تبرّی می‌نمائیم.
ضمن تجلیل و منزلت پژوهش و تکریم محققان حیات‌شناس و سپاس از مسئول محترم این همایش توجّه خرد ورزان گرامی به چند نکته معطوف می‌شود؛
یکم: اشتیاق به حیات دائم و نیز سلامت مستمر در نهان همگان نهادینه شده است. نه کسی فاقد آن است و نه کسی را می‌توان بر آن ملامت نمود. زیرا مطلب فطری فراگیر است و از آسیبِ قدح مصون .
دوم: دنیا بستر آزمون و حوزۀ امتحانست و هر آزمایشی برای رسیدن به مقصد٬ و هر امتحانی برای نیل به مقصود است٬ دوام آزمایش و استمرار امتحان همانند دورِ باطلْ عاطل خواهد بود.
سوم: هرچند عمرِ طولانی و سلامتِ دورانْْ کهن سالی مطلوبْ و نیز میسور است و رسالتِ فنّ شریفِ طب‌ّ از یک سو و مراقبت دستور پزشکی طبیبان حاذقْْ از سوی دیگر تأمین همین ایدۀ فرخنده است. لیکن انسانِ مهاجر هرگز در کارگاهِ طبیعت نخواهد ماند٬ بلکه مشتاق بارگاه فرا طبیعت است و تخیّل زندگی جاودانه در این را مگر خطای در تطبیق است. چون آنچه در درون هرکسی تعبیه شد شوق به جهان ابد٬ یعنی معاد و رجوعِ به دیدار خدای سرمدی است نه فسیل شدن در دنیا.
نه چنان مرگی که در گوری روی ******* مرگ تبدیلی که در نوری روی1
چهارم: قرآن حکیم که تحریر جهان- انسان و پیوند این دو را به عهده دارد٬ انسانرا مرغ باغ ملکوت می‌داند که با اعلام:« وَمَن نُعَمّره نُنَکّسه فِی الخلق اَفلا یَعقلونَ»2- ترغیب به عقل مداری را به همراه دارد. چون امید و شادابی را در گروِ روحِ سالمْ دانسته و زمینه سرور دائمی جهان جاوید را فراهم می‌نماید.
از جهان مرگ سوی برگ رو ******* چون بقا ممکن بود فانی مشو3
پنجم: حکمت متعالیه نه تنها روح را جسمانیّة الحدوث و روحانیّة البقاء می‌داند بلکه اندیشه علمی و انگیزه عملی را نیز حدودثاً جسمانی و بقاءً روحانی می‌شمارد. لذا راهروان کوی حق می‌کوشند با تغذیه حلال و معتدلْ سلامت هویّت خویش را با علم صائب و عمل صالح تأمین نمایند که دوران پیری را با برنامه سپری کنند و سرانجام به جای قربان شدن قرآن گردند.

هرکه کاه و جو خورد قربان شود ******** هرکه نور حق خورد قرآن شود4
مجدداً از همگان بویژه از مسئول محترم تقدیر می‌شود.

جوادی ‌آملی- آذر1386

1 - مثنوی٬ دفتر ششم
2 - سوره یس٬ آیه 68.
3 - مثنوی٬ دفتر پنچم
4 - مثنوی٬ دفتر پنچم٬ ط- ک ص 321.