اگر كسي به ديگري تهمت بزند يا [از او] غيبت كند و امثال آن: در صورتي كه آن شخص مطّلع شده باشد، بايد او را به هر نحو راضي كند و طلب حلاليّت نمايد؛ و اگر مثلاً غيبت نموده ولي غيبت شونده مطّلع نباشد، گفتن به وي (مخصوصاً با فرض مفسده و ايذاي وي) لازم نيست و استغفار براي خود و او و جبران به قدر مقدور كفايت ميكند.