به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء؛ آیت الله العظمی جوادی آملی در سخنانی در سالروز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها، بر ضرورت گراميداشت سالگشت شهادت سيدهٴ نساء عالميان(سلام الله عليها) تاکید کردند و بیان داشتند: گراميداشت سالگشت شهادت سيدهٴ نساء عالميان(سلام الله عليها) براي آن است كه به آن حضرت تأسي كنيم و آن‌گاه در ماتم آن حضرت اشك هم بريزيم و ثواب ببريم.

ایشان بیان داشتند: عمده آن است كه به سيرت و سنّت آن حضرت آشنا بشويم و عمل كنيم. سيرت و سنت آن بانو در توحيد او و در استقامت او است، يعني او موّحد كامل بود و پايدار تام؛ هم در مسئلهٴ ديني خود مشكل علمي نداشت، هم در مسئلهٴ منش و گرايش و عمل ، مشكل عملي نداشت.

معظم له اظهار داشتند: اگر گفتند سالگشت شهادت اين بانو را گرامي بداريد، تنها براي اين سينه زدن و مرثيه خواندن و اشك ريختن نيست، اين جزء آن ده درصد است، آن نود درصد وظيفهٴ ما پيروي انديشهٴ عالمانهٴ آن حضرت و پيروي انگيزه مخلصانهٴ آن حضرت است، آن ده درصدش گريه كردن است. با گريهٴ بي‌معرفت، با گريه بي پايداري، ممكن است انسان بخشي از ثواب را ببرد، اما به جايي نمي‌رسد كه فرشته بر او نازل بشود و ما مي‌توانيم به جايي برسيم كه ملائكه بر ما نازل بشوند، اين وعده را خدا به ما داده است.

ایشان بر ضرورت شناخت شخصیت صدیقه طاهره سلام الله علیها تاکید کردند و بیان داشتند: بحثِ دربارهٴ شخصيت صديقه نساء عالميان[سلام الله عليها] از اين جهت مهم است كه آن حضرت مانند انبيا و اولياي ديگر(عليهم السلام) اسوهٴ جوامع بشري‌اند؛ همان‌طوري كه پيغمبر و امام اسوه هست براي تمام افراد جامعه (اعم از زن و مرد) زنان با فضيلت عالم هم اسوه‌اند براي همه افراد ملّت (اعم از زن و مرد) و همان‌طوري كه اميرالمؤمنين(سلام الله عليه) اسوه است و امام است هم براي زنها هم براي مردها، فاطمهٴ زهرا(سلام الله عليها) هم وليّ خدا است (هم براي زنها و هم براي مردها) ، آن حضرت انسان نمونه است و اسوهٴ انسانها، اعم از زن و مرد است.

آیت الله العظمی جوادی آملی با بیان این که حضرت زهرا، حجت خدا بر حجج الهی است،  اظهار داشتند:

اینکه وجود مبارك معصوم مي‌فرمايند كه ما حجّت بر مردم هستيم و بانوي دو عالم حجّت خدا است بر ما؛ چون او واسطهٴ فيض است. اين علومي كه در مُصحف فاطمه[سلام الله عليها] است به وسيلهٴ آن سيدهٴ نساء عالميان به ائمهٴ بعدي رسيده است. حتی وجود مبارك علي‌بن‌ابي‌طالب[سلام الله عليه] در بعضي از مسائل فقهي و حقوقي به گفتار فاطمه[سلام الله عليها] استدلال مي‌كند: فاطمه چنين گفته است! اگر مطلبي از فاطمهٴ زهرا(سلام الله عليها) برسد، اين «حجّت الله» است و در حجيت، عصمت، شرط است و نه امامت. بنابراين اگر كسي امام نبود، ولي معصوم بود حرف او هم در اصول حجّت است، هم در فروع حجّت است، هم در فقه حجّت است، هم در حقوق حجّت است. خيلي مقام است براي اين بانو، كه علي‌بن‌ابي‌طالب[سلام الله عليه] به سخن او استناد كند و استدلال كند، بگويد «فاطمه چنين فرموده است»، اين مي‌شود «حجة الله». اینکه وجود مبارك امام صادق[عليه السلام] از درجات بهشت خبر مي‌دهد، وقتی از آن وجود مبارك سؤال مي‌كنيم اين‌ مطالب كه در قرآن كريم نيست از كجا مي‌گوييد در قيامت چنين است و چنان؟ مي‌گويد «مادرمان گفته است». اين مي‌شود «حجّة الله»؛ «نحن حجج الله علي الخلق و فاطمة» كه مادر ما هست «حجة الله علينا». اين مقام براي آن بانو به حدي است كه بحثهاي ديگري كه حالا وجود مباركش در شب زفاف آن پيراهن عروسي خود را به يك زن سالمند داد، اينها اصلاً مقام به حساب نمي‌آيد.

ایشان ادامه دادند: مقام فاطمه زهرا را امام بهتر از ديگران درك مي‌كند، و سلمان بعد از امام بهتر از ديگران درك مي‌كند، كارهايي كه ائمه(عليهم السلام) داشتند يك سلسله كارهاي عادي بود كه همهٴ مي‌فهميدند، و يك سلسله كارهاي غيبي و ملكوتي بود كه هر چه را آنها مي‌خواستند مردم مي‌فهميدند؛ نه هر چه را مردم بخواهند. مگر جريان قرائت قرآن و قرآن خواندن وجود مبارك حسين‌بن‌علي(سلام الله عليهما) را همه شنيدند؟ هر كه را خود حضرت مي‌خواست شنيد. در جريان فاطمه زهرا(سلام الله عليه) هم همين طور بود. شما جريان اينكه وجود مبارك فاطمه(سلام الله عليه) علي‌بن‌ابي‌طالب[سلام الله عليه] را با آن وضع ديد گفت دست برداريد از پسر عموي من؛ ادب را در همه موارد رعايت مي‌كرد، نگفت از شوهرم، فرمود: «خلوا عن ابن عمي»، دست برداريد از پسر عموي من وگرنه سرم را برهنه مي‌كنم و نفرين مي‌كنم، مگر همه ديدند ستون مسجد مي‌لرزد؟! سلمان مي‌گويد: وقتي اين سخن را فاطمه(سلام الله عليها) گفت من ديدم ستونهاي مسجد برخاست، گرد و خاكي بلند شد، اما مگر همه ديدند؟! اگر همه مي‌ديدند كه برمي‌گشتند. تازه اين ديد سلمان بود؛ آنچه را كه وجود مبارك علي‌بن‌ابي‌طالب ديد، سلمان هم نديد. وقتي فاطمه[سلام الله عليها] آن جمله را فرمود، وجود مبارك علي‌بن‌ابي‌طالب به سلمان(رضوان الله تعالي عليه) فرمود: سلمان! درياب فاطمه را؛ من مي‌بينم دو طرف مدينه دارد مي‌لرزد! سخن از ستون نيست، و اين علي[عليه السلام ] را مي‌خواهد. اين همه افراد بودند مگر آنها ديدند؟ آنها كه اطراف مدينه بودند مگر زمين لرزه حس مي‌كردند؟! تا چه كسي بخواهد و تا چه كسي را بخواهند. امام علی [علیه السلام] فرمود: «والله»، قسم به خدا، اگر فاطمه[سلام الله عليها] اين تصميمي كه دارد عمل بكند، مدينه فرو مي‌رود، اين مقام است. پس آن طوري كه علي‌بن‌ابي‌طالب، فاطمه را مي‌شناسد(سلام الله عليهما) حتي سلمان هم نمي‌شناسد؛ هر چند آن چشم ملكوتي دارد، ديگران هم نمي‌شناسد. حالا با اين مقام بيايند درب به پهلو بزنند، آتش بياورند و بگويند «بياييد بيرون» وگرنه خانه را آتش مي‌زنيم و آن حضرت بين در و ديوار باشد!!

آیت الله العظمی جوادی آملی سپس به ذکر مصائب آن حضرت پرداختند و با اشاره به جملات امیرالمومنین علی علیه السلام بعد از دفن آن حضرت،  بیان داشتند:

اميرالمؤمنين[عليه السلام] بعد از دفن آن حضرت، رو به قبر مطهر پيغمبر[صلّي الله عليه و آله و سلّم] كرد و عرض كرد: يا رسول الله! فاطمه مي‌آيد و جريان را يكي پس از ديگري به عرض شما مي‌رساند كه ما هر مصيبتي را براي حفظ دين تحمل كرده‌ايم و چيزي را فروگذار نكرده‌ايم. همه جمع شدند كه فاطمه را بكوبند؛ چون مي‌د‌انستند مقام فاطمه[سلام الله عليها] مقامي است كه اگر محفوظ بماند، ولايت محفوظ مي‌ماند، امامت محفوظ مي‌ماند. او را در هم كوبيدند تا ولايت و امامت را زير سؤال ببرند. همه اين مطالب را دخترت با تو در ميان مي‌گذارد؛ آن‌گاه عرض كرد: اگر من اينجا بنشينم، نه براي آن است كه در برابر قضاي الهي عاجزم و صابر نيستم و اگر برخيزم و بروم، نه براي آن است كه قدرت صبر ندارم، از كنار قبر فاطمه‌اي كه فقط خود اهل بيت(عليهم السلام) مي‌دانند، خداحافظي كرد و از كنار قبر با يك اندوهي برگشت و بچه‌ها را هم با تجليل از كنار قبرِ مادر به دور برد و به همراه خود به منزل برد. بچه را در كمال مهرباني باید از كنار نعش پدر و مادر یا از كنار قبر پدر و مادر دور برد؛ اما«لا يوم كيومك يا ابا عبدالله»، دختر ابي‌عبدالله[سلام الله عليه] در كنار نعش پدر مي‌گفت: من همين جا مي‌مانم؛ عدّه‌اي از سربازان عمر سعد كشان كشان دختر ابي‌عبدالله را از كنار نعش پدرش ...

«السلام عليكم يا اهل بيت النبوة ومعدن الرسالة ومختلف الملائكة ومهبط الوحى ومعدن الرحمة ورحمة الله وبركاته»

منبع: سخنرانی آیت الله العظمی جوادی آملی در سالروز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها (1385ش(