به گزارش پايگاه اطلاع‌رساني اسراء جمعي از اساتيد دانشگاه آزاد اسلامي با حضور در دماوند با حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي ديدار كردند. معظم‌له در اين ديدار با اشاره به زندگي مردم عصر جاهليت در تاريكي و گمراهي و اينكه با ظهور اسلام در اين عصر، جامعه احياء گرديد بيان داشتند:

وقتي اسلام ظهور كرده است با چراغ علم و عدل ظهور كرده است، جاهليت را به جامعه عقلاني تبديل كرد، اينها را زنده كرد. قرآن با اين بيان با مردم سخن گفت كه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ﴾ فرمود مردم! نداي آسماني كه شما را زنده مي‌كند جواب بدهيد. قبلاً دامداري بود، كشاورزي بود، همين آب و خاك بود اينها را قرآن كريم امضا كرده است فرمود اينها مشتركات بين انسان و دام است وقتي قرآن كريم از مسائل مالي و مادي سخن به ميان مي‌آورد مي‌فرمايد: ﴿مَتَاعاً لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾. اوايل سوره مباركه آل‌عمران اين است كه فرمود: ﴿شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لاَ إِلهَ إِلاّ هُوَ وَالْمَلاَئِكَةُ وَأُولُوا الْعِلْمِ﴾ استدلال امام سجاد(سلام الله عليه) اين است وقتي سخن از معارف است خدا دانشمندان را با فرشته‌ها ذكر مي‌كند وقتي سخن از بهره‌هاي مادي و مالي و خوردن و آراميدن و آسايش است انسان را با دام ذكر مي‌كند اينكه فرمود: ﴿مَتَاعاً لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾ يا ﴿كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ﴾ يعني يك مقدار براي شما، يك مقدار براي دام‌ها، اين ميوه پوستش را به دام بدهيد بقيه را خودتان بخوريد بيش از اين چيز ديگر نيست.

ايشان ادامه دادند: چون انسان با مرگ از پوست به در مي‌آيد نه اینکه بپوسد، بايد براي ابد فكر كند؛ مي‌شود براي انسان و زمين يا سياه‌چاله‌هاي آسمان يك عمري تعيين كرد اما روحِ آدمي منزّه از آن است كه سال و تاريخ بردارد، ما يك موجود ابدي هستيم، وقتي ما نمي‌پوسيم بايد يك مطلب نپوسيدني داشته باشيم و آن در تاريخ و جغرافيا و شيمي و علوم ديگر نيست همه اينها ماندني است و ما رفتني، پس چيزي بايد ياد بگيريم كه با ما باشد، بايد يك كالاي ابدي داشته باشيم و آن كالاي ابدي را وحي تعيين مي‌كند فرمود: ﴿اسْتَجِيبُوا لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ﴾ به مردمِ زنده اين آيه نازل شد و خطاب مي‌كند فرمود اگر مي‌خواهيد زنده بشويد، ببينيد پيغمبر چه مي‌گويد.

معظم‌له در ادامه به تبيين نظام جاهلي و نظام الهي و فرق ميان اين دو پرداخته و اظهار داشتند:

در جاهليت با دو عامل در رسانه‌هايشان، شعرهايشان، ادبياتشان، منظوم و منثورشان حرف مي‌زدند و مي‌نوشتند،  يكي گمان، يكي دلخواه و هوس، اين عصاره جاهليت است. ما اگر خواستيم ببينيم كدام نظام، نظام جاهلي است و كدام نظام، نظام الهي است مشخص است آن جامعه‌اي كه نوشتارش، گفتارش، رفتارش با گمان است نه با تحقيق علمي، جامعه جاهلي است. در قرآن كريم فرمود ﴿إِن يَتَّبِعُونَ إِلاّ الظَّنَّ وَمَا تَهْوَي الأنفُسُ﴾ ما بالأخره يا برابر انديشه در حوزه‌ها و دانشگاه‌ها قلم مي‌زنيم يا برابر انگيزه در مسائل اجتماعي و سياسي و اقتصادي كار مي‌كنيم، پس انديشه‌اي كه با گمان سامان مي‌پذيرد انديشه خام است و كار جاهليت است اين يك؛ برابر انگيزه، فلان كاري كه انسان بر اساس علاقه انجام مي‌دهد اين بايد يك عقيده‌اي، يك عقل عملي او را رهبري كند.

ايشان اذعان داشتند: اگر كسي چشم و گوشش سالم است دليلي نيست كه دست و پاي او فلج نيست چرا ما عالِم بي‌عمل داريم؟ براي اينكه دانشگاه و حوزه فقط به ما علم مي‌دهد بفهميم چه چيزي بد است چه چيزي خوب است ،علم چيز ديگري است، اراده چيز ديگري است، دويدن چيز ديگري است، خيلي‌ها هستند كه مار و عقرب را مي‌بينند ولي چون ويلچري‌اند قدرت فرار ندارند، مگر چشم فرار مي‌كند، مگر علم حوزه و دانشگاه مشكل را حل مي‌كند ، آن مسجد و حسينيه و ناله و دعاي شب و قرآن به سر و آنهاست كه مشكل را حل مي‌كند.

حضرت آيت الله العظمی جوادي آملي به ضرورت عقلاني كردن جامعه با تحقيق و پژوهش و دوري جستن از گناه اشاره كرده و بيان داشتند:

اين پژوهش و تحقيق شما عزيزان بايد معلوم كند كه كجا اين عضو ما فلج است كه ما اختلاسي داريم و نجومي‌بگير داريم، مرتب آيه و روايت بخوان، تا نفهميم كه چشم و گوش غير از دست و پاست، چشم و گوش مار و عقرب را مي‌بيند دست و پا فرار مي‌كند حالا اگر كسي دست و پاي او فلج بود ويلچري بود شما مرتب عينك بدهي، روايت بدهي او مشكل علمي ندارد. جاهليت را دو چيز عقلاني مي‌كند: يكي اينكه گمان و خيال و وهم برود، تحقيق علمي بيايد; يكي اينكه هوس برود و عقل عملي بيايد آن وقت اين مي‌شود عالم عاقل. مگر مردم عرب و جاهليت زنده نبودند؟ مگر الآن غرب زنده نيست؟ اين دين آمده آدم را زنده كند يعني چه؟ فرمود تا ظلم هست، تا گناه هست، انسان مُرده است؛ عقل و عدل كه بيايد انسان زنده است.

ايشان در پايان سخنانشان در توصيه‌اي به كساني كه تازه شروع به كار كرده و وارد مسير حوزه و دانشگاه شدند اظهار داشتند: اين عزيزاني كه تازه روي كار آمدند بهترين دوران خودسازي است اگر از همان اول ما مسيرمان مشخص شود بعد راحتيم، هم از همان اول نه بيراهه برويم نه راه كسي را ببنديم و تا چيزي براي ما معلوم نشود نپذيريم و تا چيزي مطابق با دين نباشد عمل نكنيم آن وقت اين مي‌شود جامعه عالِم عاقل، اين هميشه راحت است براي اينكه نه بيراهه رفته است نه راه كسي را بسته است. بنابراين از كار شما عزيزان، بزرگواران و اساتيد از همه تحقيقاتتان حق‌شناسي مي‌شود ولي هم خودتان و هم ديگران را به اين بخش‌هاي آيات قرآني هدايت كنيد كه ما تا نفس مي‌كشيم تحقيق و علم، نه گمان و تا زنده‌ايم عقل، نه هوس؛ اين دو چيز است كه شما را هدايت مي‌كند ﴿إِن يَتَّبِعُونَ إِلاّ الظَّنَّ وَمَا تَهْوَي الأنفُسُ﴾.