پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آیت الله العظمی جوادی آملی در یکی از جلسات درس اخلاق خود با بیان اینکه باید از«غفلت» بپرهیزیم چرا که هر لحظه داریم عمر خود را که سرمایه هست از دست می دهیم، بیان داشتند:

وجود مبارک حضرت امیر فرمود: «وَ احْذَرْ مَنَازِلَ الْغَفْلَةِ وَ الْجَفَاءِ»؛[1] مبادا غافل باشی! همیشه کارهایت را بررسی بکن! چند لحظه‌ ای در شب و روز تنها باش و بررسی کن که من چه کردم؟

تو نیک و بدِ خود هم از خود بپرس ٭٭٭ چرا بایدت دیگری محتسِب[2]

معظم له ادامه دادند: این «حَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ»[3] برای همین است. ما هر لحظه داریم عمر را که سرمایه است می ‌دهیم. یکی از بیانات نورانی حضرت این است که «نَفَسُ‏ الْمَرْءِ خُطَاهُ‏ إِلَی‏ أَجَلِهِ»;[4] یعنی هر یک نفس، یک گام به قبر نزدیک می‌ شویم. فرمود نَفَسی که انسان می ‌کشد، گام به گام به قبر نزدیک می ‌شود. پس ما داریم هر لحظه به قبر نزدیک می‌ شویم. این یک ساعت را که دادیم، باید چیزی بگیریم.

ایشان بیان داشتند: مولا امیرالمومنین علیه السلام فرمود از غفلت بپرهیز: «وَ احْذَرْ مَنَازِلَ الْغَفْلَةِ وَ الْجَفَاءِ وَ قِلَّةَ الْأَعْوَانِ عَلَی طَاعَةِ اللَّهِ»؛ مبادا از این غافل باشی، خیلی‌ها را سعی بکن کمکِ خودت بگیری در اطاعت پروردگار. «وَ اقْصُرْ رَأْیكَ عَلَی مَا یعْنِیكَ»؛ «یعْنِیكَ»؛ یعنی «یهِمُّک»؛ چیزی که به درد شما می‌خورد، وقت خود را، عمر خود را درباره آن صرف بکن. چیزی که «لَا یضُرُّ مَنْ‏ «تَرَکَه أَو» جَهِلَهُ‏ وَ لَا ینْفَعُ‏ مَنْ‏ عَلِمَهُ‏»؛[5] یک وقت کسی نشسته و دارد جدول حلّ می‌کند، این کار علمی نیست، این مشکلی را حلّ نمی ‌کند، این هوش را تقویت می ‌کند در چیزی که «لَا یضُرُّ وَ لَا ینْفَعُه‏». فرمود چیزی که به درد تو نمی‌ خورد، مهم نیست و غیر علمی است، وقت صَرف نکن.

معظم له ادامه دادند:  «وَ احْذَرْ مَنَازِلَ الْغَفْلَةِ ... وَ اقْصُرْ رَأْیكَ عَلَی مَا یعْنِیكَ وَ إِیاكَ وَ مَقَاعِدَ الْأَسْوَاقِ فَإِنَّهَا مَحَاضِرُ الشَّیطَانِ»؛ آن‎ جاهایی که مکان عمومی است؛ نظیر بازارها، بازار جای تجارت است که یک کسی می‌ خرد و یک کسی می ‌فروشد، او حق رفت و آمد دارد؛ اما کسی برود آن‎جا بنشیند و بگردد و تماشا کند، این جز اتلاف وقت چیزی دیگر نیست.

آیت الله العظمی جوادی آملی با بیان اینکه باید از اتلاف وقت ها جلوگیری کنیم، بیان داشتند: وجود مبارک حضرت امیر فرمود اگر در بازارها بنشینی، بازار برای تجار محترم است و کسبه است و کسانی که کار دارند، چیزی می‌ خواهند بخرند، ولی آن ‎جا بروی و وقت را تلف بکنی، این مصلحت نیست. «وَ إِیاكَ وَ مَقَاعِدَ الْأَسْوَاقِ فَإِنَّهَا مَحَاضِرُ الشَّیطَانِ وَ مَعَارِیضُ‏ الْفِتَنِ»؛ یک عده می ‌آیند و یک عده می‌ روند، شما می‌ خواهید فقط تماشا کنید! جای فتنه است، اینجا جای نمایشگاه فتنه برای شما است؛ آن‎جا جای اقتصاد است برای کسی که می ‌خواهد بفروشد یا می ‌خواهد بخرد. «مَعرَضْ»؛ یعنی نمایشگاه، اینجا نمایشگاه فتنه است، چرا می ‌روی آن‎ جا می ‌نشینی؟

 

[1]. نهج البلاغه، نامه69.

[2]. حافظ، قطعات، قطعه شماره1.

[3]. وسائل الشیعه، ج 16، ص99.

[4]. نهج البلاغة (للصبحی صالح)، خطبه74.

[5]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص32.

 
 📚 درس اخلاق

 تاریخ: 1396/09/09