پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس اخلاق پنجشنبه این هفته که همزمان باولادت با سعادت امام موسی بن جعفر علیه السلام در مسجد احمد آباد دماوند برگزار می شد، ضمن تبریک این ایام، بیان داشتند: وقتی مادر بزرگوار موسی بن جعفر، اين امانت الهي را به دنيا عرضه کرد، امام صادق(سلام الله عليه) فرمود هيچ مولودي به برکت اين فرزند نيست. غالباً اين بيان را ائمه(عليهم السلام) در زادروز امام بعدي مي‌گفتند که هيچ مولودي به برکت اين نيست. در کتاب‌هاي حديث وقتي گفته شد ابوالحسن و مقيد نشد، این بدین معناست که  ابوالحسن مطلق امام کاظم(سلام الله عليه) است. گاهي هم به عنوان ابوالحسن ماضي از او ياد مي‌کنند. از امام صادق رسيده است که پسرم ـ هنوز به امامت نرسيده بود ـ گفت آنچه بين دفّتين (قرآن کريم) و مصحف است اين فرزند مي‌داند؛ يعني حقائق قرآن را امام کاظم مي‌داند.

ایشان سپس به بیان حدیثی از امام کاظم علیه السلام پرداختند وبیان داشتند: همه ما مي‌دانيم که اگر کسي در راه خدا خدمتي انجام بدهد، خدا جبران مي‌کند؛ اما اين را وجود مبارک امام کاظم و بعدها هم وجود مبارک امام جواد(سلام الله عليهما) خوب توضيح دادند. فرمودند اگر کسي در راه خير قدم بردارد: «من أيقن بالخلف جاد بالعطية» اين بيان نوراني امام کاظم و همچنين امام جواد(سلام الله عليهما) است. يعني درست است اگر شما شنيديد که اگر کسي کار خير بکند، در راه خير قدم بردارد خدا جبران مي‌کند، ولي نمي‌دانيد که کِي جبران مي‌کند و چه جور جبران مي‌کند!

معظم له ادامه دادند: يک وقت است که يک قلوه‌سنگي در يک باغي در اثر باران، در خاک فرو رفته که اگر اين سنگ را شما برداريد، چند ماهي طول مي‌کشد تا جای او پر شود، اما يک وقت است که يک شطّ رواني و يک نهر رواني هست که شما تا يک سطل آب برداريد همان وقت جايش پر مي‌شود. اين طور نيست که بعدها صبر بکند جايش خالي باشد. اينها فرمودند اگر شما در راه خدا قدمي برداشتيد، حالا او را توسعه مي‌دهيد همان وقت خدا او را پر مي‌کند؛ منتها شما دير متوجه مي‌شويد. اين طور نيست که خلف و جانشين او بعدها پر بشود!

ایشان در توضیح حدیث فوق توضیح دادند: يک وقت است که کسي مالي را در راه خدا خير مي‌کند اين سبک‌ترين و کم‌ارزش‌ترين کار است، چون گذشت از مال خيلي مهم نيست. يک وقت است که به او اهانت شده است، حرف تلخي زدند او رنجيد، او اگر فوراً اين سخا را داشته باشد اين جود را داشته باشد و ببخشد، غده بدخيم طلاق و امثال طلاق در جامعه نخواهیم داشت؛ اين ده برابر آن پول اثر دارد. گذشت از پول خيلي مهم نيست، پاگذاشتن روي غرور کار مهمي است. گذشت اخلاقي کار مهمي است. آن وقت ما نه در دستگاه قضايي پانزده ميليون پرونده داريم، نه طلاق داريم و نه مانند آن.

معظم له با بیان اینکه انسان جواد و بخشنده کسی است که از بي‌ادبي ديگران بگذرد، بیان داشتند: انسان جواد و بخشنده آن است که از بي‌ادبي ديگري بگذرد، از اهانت ديگري بگذرد، پا بگذارد روي غرور خود و از حق خود بگذرد. اين مي‌شود سخا و خدا همان لحظه، پر مي‌کند. اگر همين يک جمله امام جواد و امام کاظم(سلام الله عليه) بود ما طلاقي نداشتيم.

ایشان با بیان اینکه جامعه را گذشت اخلاقی اداره می کند، اظهار داشتند: وجود مبارک امام فرمود خانه‌اي که با طلاق ويران شده به اين آساني ساخته نمي‌شود. اين نظير بافت فرسوده شهر نيست که شهرداري بسازد. اینکه تا شوهر يک حرفي مي‌زند فوراً مي‌رنجد. او يک حرفي مي‌زند اين مي‌رنجد. هيچ کدام هم گذشت ندارند. آن وقت مي‌شود اين غده بدخيم. و اینها تا زنده‌اند افسرده زندگي مي‌کنند. فرمود اگر خداي ناکرده خانه‌اي با طلاق خراب شد به اين آساني ساخته نمي‌شود.

آیت الله العظمی جوادی آملی در ادامه بیان داشتند: هر چند بخشودن از مال به جهت حسينه ساختن، مسجد ساختن، راه ساختن، کار بافضيلتي است اما هنر نيست. هنر آن است که انسان پا روي غرور خود بگذارد. اين بيان نوراني امام کاظم است که اگر مرد هستي، روي غرور خود پا بگذار که دعوا نشود. نه به دادگستري بکشد، نه به طلاق بکشد. يک کمي صبر بکن تا قضایا حل ‌شود. جامعه را گذشت اخلاقي اداره مي‌کند اين بيان نوراني امام کاظم است. فرمود همان وقت خدا جبران مي‌کند منتها دير به شما مي‌رسد، منتها حالا شما بررسي نکرديد. فرمود خدا معطل چيزي که نيست فرمود «من جاء بالحسنة فله عشر امثالها»

ایشان در بخش دیگر از سخنان خود، اظهار داشتند: مطلب دیگر آن است که وجود مبارک امام کاظم فرمود ما يک تدبير داريم يک تعطيل. کار خدا هيچ وقت تعطيل نبود، نيست و نخواهد شد. او «دائم الفيض علي البرية» است «دائم الفضل علي البرية» است «تا» و «حتي» دارد مقطعي است اما تمام شدني نيست. فيض خدا تمام شدني نيست، فيض خدا تعطيل هم نيست. اما تدبير خدا گاهي به دادن است گاهي به ندادن است.

معظم له ادامه دادند: بايد بين تعطيل و تدبير به منع فرق بگذاريد و آن اين است که از حضرت سؤال کردند که خدا جواد است يعني چه؟ فرمود «فهو الجواد إن أعطی و هو الجواد إن مَنَع» فرمود اگر يک چيزي را داد معلوم مي‌شود مصلحت است جود است. اگر چيزي را نداد بخشش او در ندادن است. مثل اينکه شما يک کارد تيز را به بچه نابالغ نمي‌دهيد، يک موتور تندرو را به يک نوجوان نابالغ نمي‌دهيد، اين ندادن، بخشيدن است، سخا و کَرَم است. کَرم در اين است که شما وسيله قتّال را به دست اين آقا ندهيد. فرمود آنکه داد بخشش خداست آنچه را هم که نداد باز بخشش خداست، چون او مي‌داند به چه کسي بدهد و چقدر بدهد و چه جور بدهد. حالا که دارد اداره مي‌کند، تدبير مي‌کند به يک کسي بيشتر مي‌دهد چون مي‌داند اين مي‌تواند اداره کند و از جا در نمي‌رود. به يک کسي کمتر مي‌دهد براي اينکه مي‌داند اين پرواز بیجا دارد، سقوط مي‌کند! و لذا اگر خدا نداد در اثر بُخل نيست در اثر امساک نيست در اثر جود و بخشش است، مي‌داند مصلحت اين نيست.