پایگاه اطلاع رسانی اسراء- سرویس دین و اندیشه: هشت شوال سالروز واقعه تلخ تخریب قبور فرزندان نبی مکرم اسلام (ص) است، در حالی که خود حضرت در طول عمر با برکت خود، عنوان «مودّت فی القربي» را مکررا سفارش و توصیه نمودند. حکیم متأله حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در بخشی ازمجموعه کتب ارزشمند "ادب فنای مقربان" به این مهم پرداخته و آورده اند:

آنچه با عنوان «مودّت قربي» در اجر رسالت مطرح است نفع مستقيم آن به خود مردم بر مي‌گردد؛ چون آنان چراغ‌هاي هدايت و كشتي‌هاي نجات امت اند. كسي از اين نور بهره مي‌گيرد يا بر اين كشتي سوار مي‌شود كه به آنان علاقه‌مند باشد اما كسي كه به آنان مودت و علاقه ندارد، نه تنها از نورشان بهره نمي‌گيرد، بلكه تلاش مي‌كند تا اين جلوه‌هاي فاني نشدني را خاموش سازد. پس «مودّت قربي» اجر و مزد رسالت به گونه‌اي كه نفع شخصي در آن مطرح باشد نيست، بلكه مقدمهٴ به بار نشستن زحمات رسالت است.

ایشان خاطرنشان می کنند:

اهل‌بيت نبي اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) به تبعيت از خود آن حضرت هيچ‌گونه چشم‌داشتي از دست و دهان مردم نداشتند تا به آنان پاداش دهند يا از آنان تشكر كنند، چنان كه به تصريح قرآن كريم، ساير انبيا (عليهم‌السلام) نيز چنين بودند. آنان تنها از خدا انتظار اجر و مزد دارند: ﴿إن أجري إلاّ علي الله وهو علي كل شي‌ءٍ شهيد﴾، نه چون بردگان كه به نجات از جهنم بينديشند و يا تاجران كه سوداي بهشت در سر داشته باشند. صفحهٴ جان و سراسر وجودشان را حبّ پروردگار و عشق و ارادت به او پر كرده است.

معظم له در تشریح مقام والای اهل بیت(علیهم السلام) ایشان را سرچشمه های رحمت الهی برشمرده و آورده اند:   

اهل‌بيت (عليهم‌السلام) مظاهر كامل ﴿ذو رحمةٍ واسعة﴾ ووارثان ﴿رحمة للعالمين﴾ هستند. لذا چشمه‌هاي رحمت در خانه‌هايشان مي‌جوشد و از آنجا جاري شده، به ديگران مي‌رسد. بنابراين، درس رحمت، عطوفت، گذشت و مهرباني بي‌منت را بايد از مكتب آنان آموخت؛ زيرا احسان و انعام انسان‌ها به يک‌ديگر معمولا ً با انتظار مقابله به مثل، انتظار تشكر و... همراه است، ليكن ترحم و تفضّل اهل‌بيت (عليهم‌السلام) صرفاً براي خداست و انتظار مقابله به مثل، تشكر و تقدير از هيچ كس ندارند، يعني همان گونه كه خداي سبحان با رحمت عامّه و واسعهٴ خويش موجودات را خلق كرده، نيازمندي‌هاي آنها را برآورده مي‌كند و از كسي انتظار پاداش و تشكر ندارد،آنان نيز چون مظاهر رحمت عامّهٴ خداوندند حوايج مادي و معنوي مخلوقات الهي را برآورده مي‌كنند و از كسي انتظار پاداش و تشكر شخصي ندارند. نه تنها در مورد رسالت، شعارشان ﴿قل لا أسئلكم عليه أجراً﴾ است، بلكه در مورد اِطعام و احسان نيز مي‌گويند:

﴿إنما نُطْعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزاءً ولا شكوراً﴾؛ فقط براي رضاي خدا شما را اطعام مي‌كنيم و از شما نه توقّع جزا و پاداش داريم و نه انتظار تشكر و تقدير.

يعني همان‌گونه كه «حبّاً لله» خدا را عبادت مي‌كنند، ساير اعمال و افعالشان را نيز فقط «حباً لله» انجام مي‌دهند.

مفسر برجستۀ قرآن کریم در ادامه به رحمت‌هايي كه از معصومين (عليهم‌السلام) بروز مي‌كند اشاره داشته ومرقوم داشتند:

رحمت‌هايي كه از معصومين (عليهم‌السلام) بروز مي‌كند دو قسم است:

اول: رحمت‌هاي عاطفي

دوم: رحمت‌هاي عقلي

هر چند كه ديگران تا حدودي از قسم اول رحمت برخوردارند و جامعه به پشتوانهٴ همين رحمت، با تعاون و تعاضد اعضاي آن پيش مي‌رود، ولي ائمه (عليهم‌السلام) مانند هميشه و همهٴ موارد در نقطهٴ اوج اين قلهٴ رفيع قرار دارند و در اين بخش نيز قافله سالار جامعهٴ انساني هستند. چيزي كه اين خاندان را از ديگران ممتاز مي‌كند همان است كه در قسم دوم مي‌آيد.

قسم دوم رحمت كه برتر و بالاتر از قسم اول بوده دور از دست‌رس ديگران قراردارد و حيات انساني جوامع بشري مرهون آن است همان محصول وحي است كه به صورت رحمت از خانهٴ اين ذوات مقدس ترشح و تنزل مي‌كند و به ديگران مي‌رسد. اين قسم از رحمت است كه آنان را وادار مي‌كند تا بار سنگين و كمرشكن رسالت و هدايت را بر دوش بكشند و در حالي كه به آنها سنگ مي‌زدند و پيشاني و دندانشان را مي‌شكستند و... دست از ارشاد و راهنمايي مردم برنمي‌داشتند و تا آنجا كه اميد هدايتشان مي‌رفت تلاش مي‌كردند و همواره از خدا مي‌خواستند كه آنها را هدايت كند: «ربّ اهْدِ أُمّتى فإنّهم لا يعلمون».

امید است با شناختی صحیح  از خاندان عصمت و طهارت رهرو همیشگی ایشان باشیم.

---------------------------------------------------

منبع:کتاب ادبِ فنای مقربان جلد یکم ،ص160